De halve verzoling van Nederland

Verzuiling. Wie is er niet mee groot geworden? Wat Nederland anders maakte dan de rest van de wereld. Iedere sekte had het recht een plekje in de samenleving te veroveren. Iedere kerkgemeente een eigen voetbalvereniging, zo zag Nederland er 50 jaar geleden nog uit. Nederland werd een liberaal land met een pluriforme samenleving en een sociale politieke agenda. Sinds een jaar of tien wordt dat allemaal overboord gegooid. We worden tegenwoordig bedreigd door bloeddorstige, criminele buitenlanders die op ‘ons’ geld uit zijn, de multiculturele samenleving heet mislukt te zijn, links heeft ons in een dictatuur gestort en Brussel is de nieuwe Volksfeind #1. De sociaal-democratie is niet wat het volk wil, want die bevordert pedofilie en misbruik. Althans, dat lijkt zo als je conservatieven en hun media mag geloven.

Ondertussen is de NRC-columnist Thierry Baudet gepromoveerd met een lofzang op de natiestaat en een tirade tegen het “imperium” de Europese Unie (EU). Baudet is een ambitieuze, conservatieve nationalist uit de Leidse academische kringen rondom het clubje dat zich de Edmund Burke Stichting (EBS) noemt. Dat natiestaten wereldoorlogen begonnen is onzin, alleen imperialisten voeren oorlogen, volgens Baudet. Hij is waarschijnlijk te jong om zich de verschrikkingen van het uiteenvallen van Joegoslavië nog voor de geest te kunnen halen. Op momenten dat je zulke betogen leest denk je dat revisionisme en revanchisme straks hun eigen afdeling in de bibliotheek krijgen, net als het creationisme tegenover de evolutietheorie. Daarom is het tegenwoordig heel normaal dat de Telegraaf een aantal dochters in de publieke omroep heeft weten te manoeuvreren. Of de opvatting dat Hitler links was; al bewijzen alle historische bronnen het tegenovergestelde. Een mening is tegenwoordig ook een feit. En de partner van een steradvocaat die koffers met contanten aanneemt kan best een met publieke middelen goed betaalde televisiepresentatrice zijn. Als ik dat vind, dan is dat dus zo.

De mentaliteitsverandering in Nederland is deels terug te voeren op toenemende invloed van het conservatisme in Nederland zoals uitgedragen door EBS. EBS was of is hoegenaamd onafhankelijk, want kreeg of krijgt geen subsidie en werd aanvankelijk gesponsord door Pfizer, Microsoft en vermoedelijk ook de gebroeders Baan. Overheidssubsidies zijn slecht, maar koffers met geld van rijke conservatieve Amerikanen en grote multinationale bedrijven zijn goed. De stichting is eind jaren negentig ontstaan uit verzet tegen Paars door ontevreden VVD’ers met in hun kielzog een enkele CDA’er en SGP’er om een conservatieve revolutie in Nederland mogelijk te maken. Conservatisme als in: de kleinst mogelijke overheid en burgers die zich aanpassen aan een vermeende nationale identiteit, die wordt uitgedragen door sterk leiderschap. Culturele diversiteit en multiculturalisme worden gezien als gevaarlijk en de problemen, die hierdoor veroorzaakt zouden worden zijn de schuld van links. De verworvenheden van de sociaaldemocratie zijn geen verworvenheden meer, ze zijn tegenwoordig een probleem.

De journalist Bart Jan Spruyt schreef in het midden van het vorige decennium de beginselverklaring van de Groep Wilders, de voorloper van de PVV. Spruyt was met rechtsfilosoof Andreas Kinneging en de politicoloog en freelance-adviseur van Sarah Palin, Joshua Livestro, mede-oprichter van de EBS. De beginselverklaring staat bol van hyperbolen, drogredenen en vijandbeelden en noemt tal van zaken die moeten worden afgeschaft of worden verboden. Spruyt is een groot fan van het gedachtegoed en de retoriek van Carl Schmitt voor wie de natiestaat “eine nicht mehr überbietbare Größe” was en staat daarin niet alleen. Schmitt gaf onder de noemer “Der Führer schützt das Recht” zijn juridische goedkeuring aan Hitlers moordpartijen bij de zogenaamde Röhm-putsch van 1934. Schmitt was een overtuigd nationaalsocialist en antisemiet, die opriep tot de zuivering van de bibliotheken van joodse invloeden en instrumenteel was in het uitschakelen van Hitlers politieke tegenstanders.

Baudet vergelijkt in zijn boekje de EU met het fascisme en het nazisme, want volgens hem waren Hitler en Mussolini imperialisten die een verenigd Europa nastreefden. En daarom is de EU dus fout en een dictatuur, althans in zijn zorgvuldig geformuleerde cirkelredenering. Iedereen weet ondertussen dat de crisis in de Eurozone een bankencrisis is, die dankzij de in de Europese Commissie vertegenwoordigde nationale regeringen voorlopig nog wel zal aanhouden. Het blijkt namelijk de perfecte melkkoe te zijn. Je stimuleert eerst risicovolle financiële producten vanuit een vrije marktgedachte en legt vervolgens de rekening voor de mislukte operatie bij de gemeenschap neer. Wij zijn met z’n allen verantwoordelijk voor wat hier gebeurt, dus moeten wij allen boeten voor die schuld. Banken hebben zo de rol van kerk èn staat overgenomen. Geld bepaalt alles, dus ook hoe je bijvoorbeeld Griekenland of Spanje beleeft. Wat is een mens nog waard zonder geld?

Het Europarlement beschikt helaas niet over bevoegdheden om daar verandering in aan te brengen en de macht van het geld en de zelfzuchtigen te breken. Het niet-democratische gehalte van de EU is vooral veroorzaakt door de opstelling van de deelnemende nationale regeringen, op het moment dat de liberaal-conservatieven veruit in de meerderheid waren. Anders dan in Nederland beschikt het Europarlement niet over de instrumenten de Europese Commissie te controleren of te dwingen. Maar dat is zo besloten door de regeringen van de aangesloten landen. M.a.w. de EU is niet-democratisch, omdat onze regering, gesteund door ons parlement, dat zo heeft gewild. Bovendien, ook in Nederland kan Rutte een motie van de Kamer gewoon naast zich neerleggen. En democratie is geen enkele garantie voor democratie. Er zijn genoeg voorbeelden in de geschiedenis, waarin dictators langs de democratische weg aan de macht kwamen.

De conservatieve beweging heeft willens en wetens van Wilders een nieuwe voorman gemaakt die, na links, de moslims, de immigranten, kunstenaars, milieubeweging en mensenrechtenorganisaties, in de EU een nieuw en dankbaar vijandbeeld heeft gevonden. Wilders is goedkoop, want die haalt zijn eigen centen op in de VS en wordt desalniettemin door een niet onaanzienlijk deel van het electoraat gezien als de enige die voor Nederland opkomt. Gisteren wilde Geert dat de vlag van de EU boven de Stopera ogenblikkelijk zou worden verwijderd en hij verweet de VVD in Amsterdam “eurofilie”. Net als Baudet noemt Wilders de EU een “dictatuur”, maar anders dan Baudet gaat het bij Wilders niet om de complicaties van ‘rechtspluralisme’ in een organisatie van veel staten. In zijn simpelheid gaat het alleen maar om ‘zijn’ geld dat door de anderen wordt afgepakt, de eenvoudige Griek die op onze kosten een ouzo drinkt. Het is de gewone burger in een vreemd land die schuld heeft aan de ondergang van Nederland, het op één na welvarendste land van de EU. Over de rol van financiële instellingen en advocaten geen woord. Gokken daarentegen moet bevorderd worden want dat is “leuk” en goed voor de economie.

Je hoeft niet gepromoveerd te zijn om te begrijpen dat een dictatuur geen divers en kritisch cultureel landschap wil of kan onderhouden om haar macht te behouden. Daarom moet bijvoorbeeld iedere PVV-er die een afwijkende mening heeft zijn mond houden of opstappen van Geert, vervolgens uitgejoeld door de harde kern van aanhangers. Je bent of voor, of tegen, er is geen middenweg. Opmerkelijk is dat juist in het democratische, pluriforme en multiculturele Nederland tegenwoordig de gedachte opgang maakt dat alles wat zich onderscheidt van de meerderheid de orde bedreigt, ook al bestaat er eigenlijk geen meerderheid. Een soort omgekeerde verzuiling. Zelfs de kleinst mogelijke minderheid wordt gezien als vijand en dus bedreiging van de meerderheid, in een eeuwige strijd tussen goed en kwaad. De weigerambtenaar is niet in Urk een probleem, maar in de Randstad omdat daar de gewetensbezwaarden moslims zijn. En net als Schmitt etaleert Wilders “een autoritaire opvatting van de politieke werkelijkheid, waarin geen enkele ambiguïteit wordt getolereerd en geen ruimte bestaat voor andersoortige onderscheidingen”, zoals Dick Pels in zijn boek Een zwak voor Nederland over Schmitt schrijft.

Het resultaat van 15 jaar conservatief activisme en vrije marktwerking met een vleugje calvinisme is dat ons land nu is verdeeld in grofweg twee blokken, die naar believen kunnen worden ingekleurd. De VVD is allang geen liberale partij meer en de PvdA worstelt met de sociale agenda. Het CDA gaat in vaagheid kopje onder en de kleinere partijen verhangen hun labeltjes. De werkelijk is teruggebracht tot een simpel ding waar je voor of tegen bent. En alles blijft in de publieke opinie draaien om Wilders, bang als men is om lezers en kijkers kwijt te raken als men niet over wat Wilders wil bericht. Integendeel, de media bieden hem graag de ruimte, zodat de leider kan spreken en zijn mening kan geven. Je kunt geen dag meer de radio of tv aanzetten zonder hem. Zelfs de ooit redelijk kritische en linkse Volkskrant is verworden tot een spreekbuis, die ervoor zorgt dat de aandacht op Wilders gericht blijft. Het gaat allang niet meer over de werkelijke problemen, maar wat Hij ervan vindt.

Wltrrr vermoedt dat de verkiezingen van 12 september niet over de toekomst van Nederland zullen gaan, maar over wat men vindt van de toekomst. In een bonte mix van praat- en spelprogramma’s halen de zwevers de absolute meerderheid en stort Nederland zich opnieuw in vier jaren nieuwe verwarring voor het luttele bedrag van 100 miljoen euro per dag.

Dit artikel verscheen eerder op Krapuul, 12 juli 2012